عمو بهروز: مقوله هواپیما ربایی در ایران

برچسب ها : هواپيما ربايي + پرواز ۵۱۷ + هواپيماي ايرباس + فرودگاه دمشق + گارد ويژه + بني صدر + معزي + فرار خلبانان + هواپيماربايان ناشي

این فقط مقدمه است .. !

تقریبآ دوسال پیش در همین ایام بود که یک نگاه اجمالی به مقوله هواپیما ربایی در ایران داشتم . برای جبران تآخیر های طولانی اجالتآ برای اون دسته از خوانندگان جدید مطلب فوق رو بازنشر مي کنم . در ضمن به اطلاع اون دسته از دوستان و ياران نازنيني که نگران حالم بودند مي رسونم ، با سپاس و تشکر از لطف همه عزيزان من حالم رو به بهبود است . و روحيه ام بسيار عالي است . به ياري پروردگار بزودي در خدمت شما بزرگواران خواهم بود . در ذيل مطلب ياد شده رو ملاحظه مي کنيد :

بهانه اي براي مقدمه

باور کنيد وقتي خبر رو خواندم خيلي متعجب شدم . البته در باره قدرت تمرکز و تجارب پرسنل گارد ويژه مطالب جالب و اميدوار کننده زيادي رو شنيده ام . اما در اين پست سعي دارم به مقوله هواپيما ربايي نظامي و شخصي پرداخته و با نيم نگاهي به مطالب گذشته ، شما عزيزان رو به بعضي از فرار هاي موفق و ناکام جلب نمايم .

اصل خبر چي بود !؟‌

به گزارش خبرگزارى‌هاى ،‌ شاهرخ نوش‌آبادى، سخنگوى شرکت هواپیمایى جمهورى اسلامى، روز شنبه، اعلام کرده است، در پرواز روز جمعه این شرکت به مقصد دمشق، فردى که «وضعیت روانى نامناسبى داشته با اعلام این که قصد دارد هواپیما را برباید، موجب بروز همهمه‌ میان مسافران شده بود، که بلافاصله مسئولان امنیت پرواز فرد خاطى را دستگیر کردند . وى همچنین افزوده است: «مسئولان امنیت پرواز هواپیما که متوجه وضعیت غیرعادى روحى این مسافر شده بودند، پس از ‌صحبت با وى، او را از نظر روحى و روانى کمى آرام کردند و هواپیما به سلامت در فرودگاه دمشق نشست.» سخنگوى هواپیمایى جمهورى اسلامى در تشریح این حادثه گفته است: «هواپیماى ایرباس شرکت هواپیمایى جمهورى اسلامى ایران، هما، به شماره پرواز ۵۱۷ که دیروز تهران را به مقصد دمشق ترک کرده بود، در نزدیکى شهر دمشق با ادعاى واهى یکى از مسافران مبنى بر این که بمبى در اختیار دارد و این هواپیما باید در کشور دیگرى به زمین بنشیند، مواجه شد.» پس از مطرح شدن این ادعا، امنیت پرواز وارد عمل شده و موضوع را با خلبان درمیان مى‌گذارد. خلبان نیز به سرعت از برج مراقبت فرودگاه دمشق خواستار فرود مى‌شود.» همچنین سخنگوى هواپیمایى ایران با بیان این که پس از مذاکره امنیت پرواز با فرد مورد نظر مشخص مى‌شود که ادعاى وى در باره وجود بمب در هواپیما «واهى» بوده است، اظهار داشته است: «براساس گزارش‌هاى رسیده، این فرد هیچ چیزى دراختیارش نبوده و ظاهرا این اقدام به دلیل مشکل روانى وى انجام شده است . این در حالى است که سپاه پاسداران، که مسئولیت امنیت پرواز را در ایران بر عهده دارد، با انتشار اطلاعیه‌اى از «ناکامى تلاش ضد انقلاب براى ربایش هواپیماى جمهورى اسلامى در مسیر تهران- دمشق» خبر داده است. در اطلاعیه سپاه در این باره آمده است: «با اقدام قاطع و به موقع گارد امنیت پرواز سپاه پاسداران انقلاب اسلامى و هوشیارى کروى پرواز، تلاش یکى ازعناصر وابسته به ضد انقلاب براى ربودن هواپیماى جمهورى اسلامى ایران در مسیر تهران- دمشق ناکام ماند.» سپاه پاسداران در تشریح این اتفاق در اطلاعیه خود آورده است: «در آخرین ساعات شب گذشته و طى پرواز شماره ۵۱۷ شرکت هواپیمایى ایران ایر در مسیر تهران- دمشق، فردى با هویت مشخص و از عناصر وابسته به ضد انقلاب با ایجاد رعب و وحشت درون پرواز و در بین مسافرین با ادعاى بمب‌گذارى و انجام مقدمات اولیه قصد ربایش این هواپیما به مقصد مورد نظر را داشت.» در این اطلاعیه نیز بدون اشاره به «مقصد مورد نظر هواپیماربا» آمده است: «پس از دستگیرى عامل اجراى نقشه هواپیماربایى و انجام اقدامات تامینى لازم توسط نیروهاى متخصص امنیتى، هواپیماى مذکور با انجام مسافرگیرى به مقصد تهران بازگشت .

تحليلي به ماجرا ..

خبر فوق گوياي تهديدي ( هرچند توخالي ) با هدف ارعاب کاپيتان پرواز ۵۱۷ و گروه پروازيش در آسمان شهر دمشق بود . خواه به گفته بر و بچه هاي سپاه آن شخص ضد انقلاب حرفه اي و دست پروده دشمن باشد ! يا به گفته " شاهرخ نوش آبادي " سخنگوي سازمان هواپيمايي کشور ، روان پريش و ديوانه باشد !‌ مهم پخش اين خبر و تحليل هاي متفاوت آن است که با فرود هواپيما و خروج امن مسافران هنوز هم ادامه دارد ! اما ان چه در دنياي واقعيت حقيقت دارد و در کم تر خبري با آن مواجه شدم " ريسک اعلام عدم وجود هر نوع بمب و مواد منفجره در هواپيما بود "‌ که با کنترلي دقيق اعلام شد ! براي پي بردن به اهميت اين موضوع کافي است شما خود رو در داخل هواپيما حس کنيد . خواه نا خواه خبر وجود بمبي در هواپيما حتي اگه شوخي هم باشد باز تبعات منفي و ترس و وحشت خودش رو دارد . و اولين بازخورد ان برهم خوردن " آرامش خلبان و گروه پروازي " است . که شکر خدا گروه پرواز شماره ۵۱۷ به خوبي از پس ان بر آمده و فرودي بي خطر داشته اند . با سپاس از همه آن عزيزان .

و اما فشار و استرس بعدي متوجه مسئول يا مسئولان امنيتي پرواز فوق است . که با قاطعيت تمام هر نوع بمب گذاري رو انکار مي کنند ! راستش رو بخواهيد من نمي دونم پرسنل گارد هواپيما ها مجهز به چه ابزار و تجهيزاتي هستند که قادر به تجسس و جستجوي همه زواياي هواپيما در حين پرواز باشد . اما آن گونه با اعتماد به نفس آرامش رو در کابين خلبان و مسافران بوجود اورن دل شير مي خواهد ، که خوشبختانه ان ها داشتند ! چون مسئوليت حفظ جان مسافران بعد از کاپيتان به عهده همين آقايون گارد هواپيماست . اما متآسفانه مي بينيم کم تر رسانه اي توجه به ابعاد واقعي " مسئوليت در پرواز " داشته است ! خصوصآ رسانه هاي اون ور آب که همه انگشت روي تضاد در نخستين اعلاميه سازمان هواپيمايي و سپاه گذاشته و به اصطلاح برداشت سياسي خود رو انجام مي دهند ! آن ها شايد فراموش کرده اند که متآسفانه در کشور ما هم " روان پريش و ديوانه فراون است و هم ضد انقلاب و مخالف ..! "‌ اما آن چه به نظر حقير مهم و در خور توجه است .. مديريت بحران ، مسئوليت پذيري و تجربه بالاي پرسنل مسئول در پرواز چه در داخل کابين و شخص کاپيتان و چه عوامل گارد در بين مسافران است . که بايد به طور شايسته تقدير و قدرداني شود .

نگاهي به گارد ويژه هواپيما

راستش رو بخواهيد تا قبل از فرار سرهنگ معزي در نيروي هوايي و گردان هاي پروازي مقوله اي بنام " گارد ويژه " نداشتيم . اما بعد از فرار يني صدر و هواپيماي سوخت رسان ديگري قبل از ان به خلباني " داريوش خيرخواه " ضرورت ايجاد اين مهم احساس شد . و در اولين گام از برادران گروه ضربت و ايضآ عقيدتي سياسي با طي اموزش ابتدايي مسئوليت حفظ ايمني پرواز هاي نظامي رو به عهده گرفتند . اگر چه در ابتداي امر برادران زياد حرفه اي نبودند . اما با مرور زمان به تجارب زيادي دست يافتند . و حتي شهدايي هم در سوانح مختلف هوايي داشتند . يادمه در همون ايام من همواره با يعضي از همين برادران بحث مي کردم .. که اگه ما خودمون تصميم بگيريم که بزنيم به چاک شما از کجا متوجه مي شويد .. !؟‌خصوصآ که هوا تاريک و طوفاني باشد ! و ان ها با صداقت تمام اعلام مي کردند .. به محض فرود با تير مي زنيم .. ! حل تا چه حد اين سخن جدي يا شوخي بوده بحثي نيست . اما از اهميت حضور اين بزرگواران همين بس که گروه پروازي و خلبانان احساس ارامش مي کنند . و اين خيلي مهم است .

در باره گارد ويژه در هواپيماهاي مسافربري اطلاع دقيقي ندارم . اما يادمه در يکي از گفت و گو هايم با آرمان بيات ، به حضور گارد ويژه اشاره کاملي شد . و ان را يکي از نقاط قوت سازمان هوايي ناميد . من با اجازه شما عين همون نوشته رو نقل مي کنم :

من معتقدم اگر قراره مجموعه بزرگي چون " صنعت هوانوردي كشور " به نقد و بررسي كشيده بشه . بايستي ابتدا به نكات مثبت آن پرداخت . به قول معروف اول بايد برادري ام رو ثابت كنم . در بررسي هايي كه انجام دادم و در لابه لاي مطلب قبلي به آن اشاره نمودم بحث " يگان حفاظت هواپيمايي " بود . همان طور كه مي دونيد تا پيش از بوجود آمدن اين يگان آمار هواپيما ربايي در كشور سير صعودي داشت . ابتدا از نيروي هوايي خودمون بگم ... بعد از فرار بني صدر از درون پايگاه هوايي مهرآباد كه با همكاري نيروهاي آموزش و سازمان ديده گروهك منافقين صورت پذيرفت . اهميت تشكيل گارد ويژه براي حفاظت و تآمين امنيت پروازهاي لجستيك نيروي هوايي احساس شد . به همين منظور از پرسنل گروه ضربت كه بعد از شكل گيري انقلاب اسلامي در پايگاه هاي نظامي به وجود آمده بود استفاده نمودند . و پس از آموزش هاي ابتدايي آن ها رو مسلح و با لباس شخصي روانه پروازهاي روزانه نمودند . اما متآسفانه ساختار مديريتي آن با كمي اشكال مواجه بود . به اين صورت كه اين برادران به جاي اين كه به صورت مخفي همراه با مسافران سوار هواپيما بشوند . اغلب مشاهده مي شد بعد از سوار شدن مسافران با ريخت و شمايل كاملآ مشخص در حالي كه بر آمدگي سلاح آن ها از زير پيراهن معلوم بود ، داخل هواپيما مي شدند . اين نكته رو نبايد فراموش نمود كه مسافر عادي هرگز در طول سفر به سرش نمي زد كه هوس ربودن هواپيما رو به مورد اجرا بگذاره !! بلكه افرادي كه مرتكب اين جرم بين المللي مي گشتند صد در صد آموزش ديده و راه هاي خنثي نمودن رو فرا گرفته بودند . اين مسئله مخصوصآ در مسير پرواز هاي طولاني كه مستلزم نشستن هواپيما در پايگاه ديگر بود خيلي غير حرفه اي نمو پيدا مي كرد . به اين صورت كه وقتي ميني بوسي براي حمل خدمه به پاي هواپيما مي آمد ، اين برادران هم به همراه آن ها سوار ماشين كروي پروازي مي شدند . خب تجسم كنيد در ميان هفت - هشت نفر خلبان با لباس پرواز حضور برادران با لباس شخصي و پيراهن هاي گشاد روي شلوار دقيقآ قابل شناسايي براي مسافران بود . يا در همين اواخري كه من پرواز مي كردم شاهد بودم كه اين عزيزان در پروازهايي كه مسافر هم نداشتيم تشريف مي آوردند !! خب طبيعي است كه باعث دلسردي خدمه پرواز مي شد . و يه نوع حس بي اعتمادي رو رواج مي داد . من بارها به شوخي به اين عزيزان مي گفتم اگه ما بخواهيم تو هوا كاري بكنيم شما چگونه متوجه مي شويد !!!؟؟ فراموش نكنيد در پرواز كوچكترين شليك و انفجار باعث خروج هواي فشرده گشته و تا خلبان بخواهد هواپيما رو به ارتفاع ده هزار پايي بياورد ، همه از همون سوراخ به بيرون كشيده مي شوند !! و اون طفلك ها مي گفتند ما تقصير نداريم .... مديرمون از ما خواسته است ! البته از حق نبايد گذشت با تشكيل و حضور اين افراد واقعآ امنيت به پرواز ها برگشت . و ديگه ما مورد هواپيما ربايي در هواپيماهاي ارتش نداشتيم . اگر ديده مي شدند ... اگر تابلو بودند ... اگر نكات ايمني رو خوب رعايت نمي كردند ، ولي الحق و انصاف خوب از عهده مسئوليت شون بر اومدند ....

و اما همين حكايت رو در هواپيمايي ملي بشنويد . در اون جا به دليل گستردگي پرواز ها و آمار بالاي مسافرها ضريب ريسك پذيري بالايي داشت . به همين دليل سپاه پاسداران انقلاب اسلامي با آموزش عده اي از برادران ورزيده سپاه " يگان حفاظت هواپيمايي " رو به وجود آورد . اين يگان نسبت به برو بچه هاي گروه ضربت پايگاه حرفه اي تر برخورد نمودند . لااقل درچيدمان مابين مسافران مسايل ايمني و پوششي رو خوب رعايت نمود . اما اين كار هم در ابتدا با مشكل مديريتي مواحه بود ! به اين صورت كه هريك از شركت هاي هواپيمايي مستقلآ براي خود گارد ويژه مخصوص خودش رو داشت ! واين امر مسلمآ نمي توانست تضمين دهنده كامل ايمني در پرواز ها باشد . چون همان طور كه گفتم هم حجم پروازها نسبت به پرواز هاي ارتش بالا بود . و هم تعدا مسافر ها با آن قابل قياس نبودند . اين كار يك مديريت واحدي رو مي طلبيد كه با سازماندهي و آموزش كليه پروازها رو پوشش كامل بدهد . كه الحمدالله اين مشكل رفع شد . و اگه اشتباه نكنم از سال ۱۳۸۲به بعد تمام افراد اين واحد امنيتي به صورت مجموعه اي مستقل شكل گرفت . و برادران گارد به صورت چرخشي در تمام خطوط هوايي و شركت هاي تابعه آن به انجام وظيفه مي پردازند . همين امر سبب آن شده است كه آمار هواپيما ربايي خيلي پائين آمده است . و در پست قبلي حتمآ ديديد كه بيش از ده ها مورد مسافران اقدام به اين كار نمودند ولي با هوشياري اين افراد نقشه آن ها عقيم ماند . خب به اين تصميم مي گويند يك عمل مديريتي عالي و مناسب . كه متآسفانه من در كمتر جايي ديده يا خوندم كه از مديريت خوب اين مجموعه سخني به ميان آمده باشد ..

نخستين هواپيما ربايي در ايران ( بعد از انقلاب )

متآسفانه بعد از انقلاب خصوصآ در دوران جنگ خلبانان زيادي از کشور گريختند . و در اقصي نقاط جهان پناهنده شدند . و خيلي ها هم با هواپيما يا هلي کوپتر وطن خود رو ترک کردند . که به اعتقاد من خيانت محض است . من بعضي از فرار ها رو در يک پست تحليلي تقديم شما باران کردم . اما براي آگاهي از مقوله هواپيما ربايي در ژانر نظامي ، به تعدادي از آن ها اشاره مي کنم . لازم به ذکر است اگه خواننده قديمي مطالب بنده باشيد ، مي دونيد که توضيحات کاملي از اين فرار ها داده ام . لذا براي خوانندگاني که تازه افتخار حضور به اين تارنما داده اند ، بخشي از ان ها رو درج مي کنم ..

تا پيش از انقلاب من هيچ منبع و اماري دال بر هواپيما ربايي به دست نياوردم . ولي اين بدان معنا نيست كه چنين پديده اي در آن ايام وجود نداشته است . فقط در يکي از کامنت هاي پست نخستين هواپيما ربايي ام يکي از خوانندگان به نام " نيوشا طيبي " برايم در کامنتي نوشت .. در زمان شاه ( اواخر دهه چهل شمسی ) یک فرار با هواپیما انجام شده بود . رباینده از کادر های اولیه مجاهدین بوده است . و بعد ها در کتابی با عنوان " پرواز بر فراز خلیج فارس " جزئیات این حادثه به نقل از یکی از آن ها توسط " نشر نی " منتشر می شود .. اما بعد از انقلاب اولين مورد آن را خوب به خاطر دارم كه سرهنگ خلباني به نام " جواد حسيني " به همراه خانواده اش يك فروند هواپيماي سي -۱۳۰ را در مسير تهران به تبريز ربوده و به " ون " كه شهر مرزي تركيه است . پناه مي برد . البته دلايلي كه اين سرهنگ خلبان به ساير همكاران اش در اون ايام اعلام نمود اين بود كه ظاهرآ وي در سالي كه رژيم پهلوي بعد از تظاهرات سال ۱۳۴۲ حضرت امام خميني ( ره ) را به تركيه تبعيد نموده بود . وي افسر كمك خلبان آن هواپيما بوده است . كه بعد از پيروزي انقلاب با وجودي كه از شخص امام ( ره ) امان نامه دريافت كرده بود ، ولي بعضي از تندرو هاي انقلابي او را تهديد به مرگ نموده بودند . شرح كامل اين ماجرا رو مي توانيد در (اينجا ) بخوانيد .

دومين هواپيما ربايي رو كه به خاطر مي آورم . باز هم مربوط به اوايل انقلاب است . خوب يادمه هنوز جنگ با عراق آغاز نشده بود كه يك فروند هواپيماي فرند شيپ ( اف – 27 ) كه متعلق به پايگاه خودمون يعني پايگاه يكم ترابري بود . توسط افسر خلباني كه متاسفانه نام وي را به خاطر ندارم و فقط يادمه كه موهاي طلايي داشت ، آن را به عراق برده و از اون جا درخواست پناهندگي به آمريكا رو نمود . اما جالب است بدونيد وقتي كه عراق به خاك كشور ما تجاوز كرد و متعاقب آن جنگنده هاي شكاري ما با صدها سورتي پرواز برون مرزي پاسخ دندان شكني به دشمن داد ، در همون اولين بمباران ها متآسفانه آن طور كه شنيدم در ميان هواپيماهاي عراقي ها كه منهدم شدند اين فرند شيپ زبون بسته ما هم بين آن ها پارك شده بود كه داغون شد !

هنوز چند سالي از جنگ نگذشته بود ، كه شنيديم يكي از خلبانان خائن پايگاه دوم شكاري در تبريز با يك فروند هواپيماي اف - ۵ از كشور گريخته و به تركيه پناهنده شده است . و به ما ماموريت دادند تا به تركيه رفته و اين هواپيما رو برگردانيم . در اين جا لازم مي دونم در مورد واژه " خيانت " يه توضيح كوتاهي بدهم . من هميشه حتي از دوران نو جواني از خائنان به ملت متنفر بودم . و بعد ها خصوصآ در ايام جنگ وقتي خبر اين نوع خيانت ها را مي شنيدم ، به شدت متآثر مي گشتم . مخصوصآ آن هايي كه با خود ، هواپيمايي رو هم كه ميليون ها دلار ارزش داشت مي بردند . درست است بعد ها اين طياره ها با روش هاي ديپلماسي به كشور باز گردانده مي شدند ، اما نبودشان در ايام جنگ براي دفاع از آب وخاك مقدس كشور ، به خوبي احساس مي شد . براي مطاله مطلب لطفآ اينجا کليک کنيد .

در طول سالهای جنگ سازمان اطلاعات عراق تلاش زیادی نمود تا خلبانان ناراضی ایرانی را تشویق به پرواز به عراق و تقاضای پناهندگی از آنان کند.در تاریخ ۲ سپتامبر۱۹۸۶ رأس ساعت ۱۴ یک فروند تامکت ایرانی به خلبانی سروان احمد مرادی به همراه سروان نجفی (RIO) به سمت پایگاه البکر عراق پرواز نمودند. اف ـ ۱۴ که در ارتفاع بالا پرواز می کرد به سرعت توسط رادارهای عراقی شناسائی شده و متعاقب آن ۲ فروند MIG - 23 ML که سرگرد محمد ( فرمانده اسکادران ۶۳ ) فرمانده دسته آنان بود جهت مقابله به پرواز در آمدند . با توجه به این که رادارهای عراقی هیچ هواپیمای دیگری را بغیر از این تامکت شناسایی نکردند, فرماندهان عراقی به موضوع مشکوک شده و احتمال دادند که ایرانی ها تله ای گذاشته اند . سپس یک فروند MIG - 25 PDS از پایگاه تموز به پرواز در آمد . میگ ـ ۲۳ ها با کم کردن ارتفاع به تعقیب تامکت که هم چنان به سمت غرب می رفت ادامه دادند. در زمانی که به ۲۰ کیلومتری تامکت رسیدند دستور شلیک صادر شد . ادامه اش را در اينجا بخوانيد ...

در باره فرار تاریخی و خیانت بار " ابولحسن بنی صدر " رئیس جمهور مخلوع ایران به همراه سرکرده منافقین " مسعود رجوی " با همکاری سرهنگ " بهزاد معزی " خلبان مخصوص محمد رضا شاه پهلوی حرف و حدیث فراوانی بیان شده است . و احتمالآ تحلیل های گوناگونی هم ارایه شده است .. از جمله خود من در یکی از مطالب قدیمی ام (اینجا ) به چگونگی این فرار اشاراتی داشتم . اما بعد از سپری شدن سال ها از این اتفاق ، خیلی راحت می شود ابعاد این ماجرا رو بررسی کرد . به عقیده من اولین نکته ای که باید مورد بررسی و کنکاش قرار گیرد ، اعتماد بی مورد به شخص " بهزاد معزی " است . ما در ارتش مخصوصآ نیروی هوایی و ستاد مشترک فرماندهان با تجربه و با دانش فراوانی داریم .. که هر یک به تنهایی از سیاست های خاموش سازمان های جاسوسی " سیا " و " موساد " و ترفند های نظامی آنان آگاه اند . و به خوبی می دانند چگونه روی افراد مورد نظر خود کار می کنند .. ! شخصی چون معزی که حساس ترین مسئولیت رو در دربار شاهنشاهی به عهده داشته است ، چگونه با یک نمایش عاطفی و اجرای سناریوی بازگرداندن هواپیمای " شاهین " به ایران .. آن گونه مورد اعتماد قرار می گیرد .. و مسئولیت های کلیدی به وی واگذار می شود ..!

جالب ترين هواپيما ربايي

يك مورد هواپيما ربايي ديگر با هواپيماي سي - 130 در زمان جنگ صورت گرفت . كه چون از پايگاه هفتم ترابري ( شيراز ) بود . من زياد در جريان آن نبودم فقط شنيدم كه خدمه پروازي موفق گشته بودند شخص هواپيما ربا رو در آسمون دستگير كنند . اما زماني كه از جيب او نارنجكي كشف توسط يكي از بچه ها كشف مي شود ، آن را به مسافران نشان داده و پرسيده بود كه كي مي تونه اين نارنجك رو خنثي نمايد ؟ كه متاسفانه يكي از همدستان فرد رباينده مي گويد من مي توانم !! و با گرفتن نارنجك مجددآ هواپيما در اختيار آن ها قرار گرفته و از آن جايي كه هيچ يك از كشور ها اجازه فرود به اين هواپيما رو نداده بودند ، خلبان شجاع آن هواپيما را در اتوبان يكي از كشور هاي حاشيه خليج فارس به زمين مي نشاند . جالب اين كه بعضي از مسافران هواپيما هم اغفال شده و ديگه به ايران بر نمي گردند ! براي خواندن اين مطلب اينجا رو کليک فرماييد .

نگاهي به مقوله هواپيما ربايي در ايران

در تاريخ بيست و ششم جولاي 1984 يك فروند هواپيماي 727 خطوط هوايي ايران اير توسط دو نفر هواپيما ربا دزديده مي شود . ابتدا با خواسته آن ها مبني بر نشستن در عراق موافقت مي شود . ولي در نهايت محاصره و تسليم مي شوند . و اين ماجرا بعد از دو روز به پايان مي رسد . گفتني است مسير اين هواپيما قطر ، قاهره و بغداد ذكر شده است .

هفتم آگوست 1984 يك فروند هواپيماي ايرباس مدل آ – 300 متعلق به خطوط هوايي ايران كه از تهران عازم جده بود ، توسط دو نفر ربوده مي شود . هواپيما ربا ها خواستار آن بودند كه هواپيما به فرانسه برود . اما بعد از دو روز محاصره و تسليم شدند .

نوزده روز بعد از اين ماجرا در تاريخ بيست و ششم آگوست 1984 يك فروند هواپيماي اير باس ديگر توسط دو نفر ربوده شده . آن ها تقاضاي نشستن هواپيما در عراق را داشتند كه ابتدا با در خواست آن ها موافقت مي شود . اما با تلاش ماموران در كمتر از يك روز تسليم مي شوند !

يك فروند بوئينگ 727 خطوط هواپيمايي ايران كه به مقصد منامه در پرواز بود . توسط پنج هواپيما ربا ، ربوده مي شود . اين عده هم قصد داشتند هواپيما رو با تمام مسافران به كشور عراق ببرند كه كمتر از يك روز توسط ماموران گارد ويژه دستگير شدند . تاريخ اين هواپيما ربايي 9 سپتامبر سال 1984 بود .

درست سه روز بعد از اين حادثه ناموفق ، يعني در تاريخ دوازدهم سپتامبر 1384 چهار نفر در يكي از پرواز هاي خطوط هواپيمايي ايران اير سعي داشتند يك فروند هواپيماي اير باس را بربايند . اما تلاش آن ها نا كام مانده و توسط گارد هواپيما دستگير شدند .

در تاريخ پنجم آگوست سال 1985 يك فروند هواپيماي 727 خطوط هواپيمايي ايران اير كه از تهران به مقصد بندرعباس در پرواز بود . دو نفر هوس نمودند كنترل اين هواپيما رو در اختيار بگيرند . كه با هوشياري برادران يگان حفاظت هواپيمايي در كار خود ناكام ماندند .

در تاريخ دوم نوامبر سال 1985 هم يك فروند هواپيماي 707 متعلق به خطوط هوايي ايران اير كه از بندرعباس عازم تهران بود . در اواخر پرواز با تهديدات يك نفر كه سعي داشت كنترل هواپيما رو در اختيار بگيرد مواجه شد كه فوري توسط عوامل گارد ويژه دستگير شد .

در تاريخ بيست و سوم دسامبر سال 1985 هم عده اي سعي كردند يك فروند هواپيماي خطوط هوايي ايران اير را به كنترل خويش در آورند كه موفق نگرديده و در كمتر از يك روز دستگير شده و به مقامات قضايي كشور تحويل داده شدند . نوع هواپيما در منبع ذكر نشده است .

در تاريخ پنجم مي 1987 هم يك فروند هواپيما متعلق به خطوط هوايي ايران اير كه از فرودگاه شيراز به مقصد تهران در پرواز بود ، در حين پرواز توسط عده اي كه سعي در كنترل هواپيما داشتند ، مورد تهديد قرار گرفت . كه اين بار هم با هوشياري برادران گارد حفاظت دستگير و تحويل مقامات قضايي داده شد .

در تاريخ پنجم ژوئن سال 1988 هم يك فروند هواپيماي ايران – اير ( هما ) كه از تهران عازم مشهد بود مورد حمله عده اي قرار مي گيرد . كه آن هم خنثي مي شود . در اين منبع به نوع هواپيما و عده هواپيما رباها هيچ اشاره اي نشده است .

در منبع آمار همچنين اشاره ديگري به هواپيما ربايي در تاريخ هشتم جولاي سال 1988 شده است كه طي آن يك فروند هواپيماي ايرباس متعلق به خطوط هوايي ايران اير مورد تهاجم هواپيما رباياني قرار مي گيرد كه آن هم خنثي مي شود . ولي به مسير پرواز و تعداد مهاجمين هيچ اشاره اي نشده است .

در دوم اكتبر 1988 هم يك فروند هواپيماي بوئينگ 747 خطوط هواييمايي ايران اير – ( هما ) كه در مسير تهران – وين و فرانكفورت پرواز مي نمود ، مورد تهاجم هواپيما رباياني قرار مي گيرند و در لندن فرود مي آيند . اما مقامات هواپيمايي ايران و بريتانيا هردو بدي هوا را علت نشستن هواپيما در لندن اعلام نمودند و هيچ اشاره اي به هواپيما ربايي نكردند .

در تاريخ بيست و ششم ژوئن سال 1990 چهار هواپيما ربا تلاش نمودند يك فروند هواپيماي بوئينگ 727 خطوط هواپيمايي ايران را در كنترل خويش در اورند . آن ها قصد داشتند كه هواپيما را به عراق يا كشور اسرائيل ببرند . اما آن ها هم در اجراي طرح خود شكست خوردند و كمتر از يك روز به اين غائله هم پايان داده شد .

در تاريخ بيست و نهم نوامبر سال 1993 هفت نفر هواپيما ربا سعي داشتند هواپيماي نظامي اف - 27 را به كويت ببرند . اما موفق نشدند . منبع مذكور مكان اين رويداد را بصره اعلام كرده است .

در منبع مورد اشاره من در تاريخ بيست و ششم مارچ سال 1996 اشاره به يك فروند توپولف 154 – ام شده است كه متعلق به شركت ايران – اير تور بوده است . و هيچ شرحي مبني بر سانحه يا هواپيما ربايي نداده است . احتملآ هواپيماربايي بوده است كه طبق معمول ناكام مانده بودند !

ششم اكتبر سال 1997 هم يك فروند هواپيما متعلق به شركت هواپيمايي ايران – اير ( هما ) در بندرعباس مورد تهاجم يك هواپيما ربا كه سعي داشت هواپيما را به عراق ببرد . در ظرف كمتر از چند ساعت با تلاش ماموران گارد ويژه داخل هواپيما دستگير گرديد و طرح هواپيما ربا عقيم ماند .

اين بار در تاريخ بيست وششم اكتبر سال 1999 يك فروند هواپيماي خطوط مسافرتي ايران – اير كه ار تهران عازم فرودگاه اروميه بود ، مورد حمله يك نفر قرار مي گيرد كه سعي داشت هواپيما را به فرانسه ببرد كه او هم موفق نشد .

يك هواپيما ربا هم در تاريخ بيست و چهارم سپتامبر سال 2000 قصد داشت يك فروند هواپيماي فوكر – 100 متعلق به خطوط هوايي ايران اير را كه از شيراز به مقصد تهران پرواز مي كرد را به كنترل خويش در اورده و به كشور فرانسه ببرد كه موفق نشد .

در تاريخ سيزدهم نوامبر سال 2000 يك فروند هواپيماي مدل ياك -40 متعلق به شركت ايرتور – قشم در بندرعباس مورد تهاجم دوازده رباينده قرار گرفت . آن ها خواهان آن بودند كه به آمريكا پرواز نمايند .اما نقشه آن ها هم در كمتر از يك روز عقيم ماند .