آيا شما هم از پرواز وحشت داريد !؟

 آيا شما هم از پرواز وحشت داريد !؟

کليد واژه ها : افشين ابراهيمي + سوانح هوايي + تيک آف + لندينگ + زمان تاکسي کردن + هواپيما + سانحه + اطلاعيه + مغرضان + هويت جعلي + روش های نجات

به بهانه مقدمه ...

ابتدا لازم مي دونم از همه عزيزان و بزرگواراني که اين روزها در کامنت هاي مهر آميزشون از بنده تعريف و تمجيد فرموده اند از صميم قلب تشکر کرده و مثل هميشه صادقانه اعتراف نمايم که ، مطلقآ خودم رو شايسته تعاريف سروران نازنين نمي دونم . هدف از دلنوشته ها تجسم و شرح خاطرات قديمي به همراه ديدگاه هاي روزانه براي گذران ساده ايام زندگي است ! اما بار ديگر از اين عزيزان قدرداني مي کنم . راستش رو بخواهيد سوژه ها و مطالب متعددي در دست نگارش دارم . که بزودي تکميل و تقديم خواهم کرد . اما از اون جايي که دوستان متعددي خواهان توصيه در باب دانستني هاي پرواز رو داشتند ، ترجيح دادم به نوشته هاي قديمي ام رجوع کرده و باز نشر کنم . اگر چه اين عمل ممکنه براي خوانندگان قديمي  تکراري و خسته کننده به نظر آيد ، اما بهترين حسن آن آپلود مجدد تصاوير حذف شده است که واقعآ چهره صفحات قديمي رو از ريخت و قيافه انداخته اند ! ضمن اين که فرصتي براي انديشه و تفکر براي  پست هاي بعدي رو به من مي دهد !

صحبت از محو و حذف تصاوير قديمي شد ، بهتر ديدم موضوعي رو با شما در ميان گذارم . اگه به آمار کل مخاطبان در " وبگذر " نگاهي بندازيد ، متوجه مي شويد براي رسيدن به رقم چهار ميليون نفر چيزي باقي نمانده است . و از ان جايي که زمان تبديل وبلاگ به سايت تيرماه ۸۶ بود و مدتي هم زمان برد تا پست هاي قديمي رو تدريجآ در سايت قرار دهم ، تقريبآ در سالگرد پنجمين سالگرد به رقم مورد اشاره خواهيم رسيد . که صرف نظر از سال نخست انتشار ، در خوشبينانه ترين حالت تقريبآ سالي يک ميليوون نفر مخاطب داشته است . که من اين امر را مديون محبت شما ياران مي دونم . اما غرض از اين مقدمه جويا شدن نظر شما عزيزان در باره فرمت آتي سايت است . ۱ - راه اندازي سايتي مدرن و ساده . ۲ - تجديد نظر در ابعاد تصاوير . ۳ - ادامه به سبک و سياق فعلي !؟ واقعيت اينه که من با گزينه اول زياد موافق نيستم . چون دنگ و فنگ داره و من فرصت پي گيري اش رو ندارم . از طرفي طراحي موضوعات سايت رو دوست دارم . اگر چه وقت زيادي از من مي گيرد ! اما مشکل اصلي همانا حذف عکس ها بعد از گذشت مدتي است که بد جور حالم رو مي گيره ! واقعآ نمي دونم چه کار کنم !؟ شايد نظرات سازنده شما عزيزان رونقي به سر و شکل سايت دهد . نکته مهم ديگر اين است که پاسخ به حجم انبوه اي ميل ها هم واقعآ وقت زيادي از من مي گيرد ! تازه دوستان زيادي هم همواره گله مي کنند که چرا پاسخ اون ها رو نمي دهم ! در حالي که امکان نداره نامه اي رو بدون پاسخ بگذارم . ممنون از همه شما .

_{فرستنده : افشین ابراهیمی}

 بالاترین احتمال خطر در چه زمانی است؟

 سوانح هوایی شامل طیف گسترده ای از اتفاقات و حوادثی هستند که برای هواپیما در روی زمین یا آسمان اتفاق می افتد. شدت و تاثیر سانحه بسیار متفاوت است از برخورد یک پرنده با هواپیما گرفته تا سقوط و انهدام کلی . گرچه ممکن است عوامل مختلفی منجر به ایجاد سانحه هوایی شوند لکن تنها موارد معدودی منجر به سقوط و انهدام کامل هواپیما می شود. برای بیشتر مردم هم  سانحه هوایی مترادف با سقوط است و این بی دلیل نیست چون سقوط پرواز را بدون بازگشت می کند. شاید شما هم مانند بنده بارها در هنگام پرواز یا در بین دوستان و آشنایان این بحث را داشته اید که خطرناک ترین قسمت پرواز  کدام است؟

 به نظر شما کدام مرحله از پرواز خطرناک تر است ؟

هنگامی که در هواپیما هستید در چه زمانی احساس امنیت بیشتری دارید؟

امروز قصد دارم به واکاوی این موضوع با استفاده از منابع علمی و تجربیات خود بپردازم . در خصوص حوادث هوایی دو نظریه متفاوت در بین مسافرین هوایی وجود دارد:

الف) عده ای اعتقاد دارند خطرناک ترین سوانح هوایی در هنگام فرود هواپیما رخ می دهد.

ب) عده ای بیشتری معتقدند بیشترین سوانح هوایی در هنگام برخاستن هواپیما از زمین اتفاق می افتد. راستی شما با کدام یک موافقید؟

   البته نظرات و ایده های دیگری هم وجود دارد و البته کسانی هم هستند که اصلا با سفر هوایی مشکل دارند و سرشان هم برود با هواپیما سفر نمی کنند. البته از این افراد در دنیا کم نیستند و حتی در بین سران دولت های خارجی هم کسانی هستند که به هیچ وجه به  هواپیما اطمینان ندارند و از آن استفاده نکرده اند.

 در اینجا قصد بر این است تا با استفاده از اطلاعات آماری ارائه شده موثق دیدگاه جدیدتری به شما عزیزان ارائه نمایم. در آینده در خصوص علل ایجاد این نوع حوادث، وضعیت فعلی ایمنی هوایی در جهان و بررسی موردی برخی سوانح مهم مطالب خوبی خواهیم داشت.

  از هنگامی که سرنشینان وارد هواپیما می شوند تا هنگام خروج از این پرنده آهنین، هفت مرحله متمایز وجود دارد. البته در صورتی که هواپیما پرواز نماید. ( خوانندگان عزیز شاید اغلب در این سال ها تجربه خروج از هواپیما را بدون انجام  پرواز بنا به دلایل فنی داشته باشند. که در اینجا مورد نظر نیست.)

1-  تاکسی کردن یا حرکت به طرف ابتدای باند پرواز:

در زمان شروع  پرواز، هواپیما از محل استقرار و بارگیری یا سوارشدن مسافران جهت رسیدن به ابتدای باند پرواز حرکت می نماید.

 2- برخاستن هواپیما از زمین یا  take off ، آغاز اوج گیری 

در این مرحله خلبان از حداکثر توان هواپیما استفاده می کند. هواپیما بر روی باند شتاب گرفته و با استفاده از نیروی بالابرنده یا لیفت lift هواپیما از زمین جدا شده و آغاز به اوج گیری و صعود  می نماید.

  3- اوج گیری و افزایش ارتفاع

خلبان پس از پایان مرحله take off   و جمع کردن  چرخ ها و ارابه فرود، فلاپ ها و اسلات ها  را جمع  می نماید و تا ارتفاع مورد نظر پرواز اوج می گیرد.

 4- پرواز یا Cruise  هواپیما

هواپیماها به ویژه هواپیماهای مسافری و باری اغلب در ارتفاع ثابت پرواز می نمایند. لذا هنگامی که هواپیما به ارتفاع مناسب رسید، طولانی ترین مرحله  پرواز که در انگلیسی به آن کروز Cruise می گویند و ما به آن پرواز یا طی طریق به سمت مقصد می گوییم آغاز می گردد.

بهترین نشانه این مرحله برای شما هنگامی که سوار هواپیما هستید خاموش شدن چراغ های بستن کمربند ایمنی، باز شدن سرویسهای بهداشتی و برخاستن مهمانداران جهت ارائه سرویس به مسافرین است.

5- کاهش ارتفاع و آغاز تقرب

با نزدیک شدن به فرودگاه مقصد، خلبان هواپیما شروع به کم کردن و کاهش ارتفاع می نماید. در این مرحله ممکن است به دلیل وجود ترافیک در فرودگاه مقصد برج مراقبت  از خلبان بخواهد که با مقداری تاخیر فرود بیاید. این امر در فرودگاه های بزرگ با حجم پروازهای ورودی و خروجی زیاد محتمل تر است.

(سه سال پیش با برخی همکاران برای ماموریت به یکی از مراکز استان رفتیم و برای بازگشت مجبور شدیم زمینی بازگردیم چراکه از این فرودگاه تنها هفته ای دو پرواز به تهران وجود داشت. یا باید با همان پرواز باز میگشتیم یا بعد از پایان جلسه و بازدید سه چهار روز آنجا می ماندیم! مسلما در این نوع فرودگاه ها  ترافیک پرواز مساله حادی نباشد.)

 6- تقرب نهایی و نشستن در باند

خلبان با عنایت به جمیع مسایل و اطلاعات دریافتی از برج مراقبت فرودگاه مقصد  شرایط  و سرعت هواپیما را برای نشستن تنظیم می نماید و محور حرکت هواپیما را در راستای باند فرود تنظیم می کند. سپس با نزدیک شدن به ابتدای باند اقدام به نشستن در باند، کاهش سرعت و  توقف می نماید.

 7-  تاکسی کردن یا حرکت از باند به سمت محل پارک و تخلیه سرنشینان یا محموله :

هواپیما پس از فرود از انتهای باند به محل استقرار خود و یا محل تخلیه سرنشینان یا محموله حرکت می کند. در این مرحله مهماندار از شما می خواهد تا پایان حرکت  هواپیما و توقف کامل صندلی خود را ترک نکنید. ( و چقدر هم ما گوش می کنیم!)

 چنانچه ملاحظه فرمودید مراحل 1 تا 3 مربوط به برخاستن هواپیما و مراحل 5 تا 7 مربوط به فرود هواپیما است. و برای هرکدام  از این مراحل یک مرحله معکوس وجود دارد برای مثال مرحله 2 در برخاستن متناظر با مرحله 6 در فرود است.

تنها مرحله 4 یا قسمت اصلی پرواز است که منحصر به فرد و یکتا است و زمان آن بسته به فاصله میان مبداء و مقصد تغییر می کند.

 همچنین می توانید دریابید چرا در هنگام استفاده از هواپیما در مسیرهای کوتاه  تفاوت زمانی محسوسی  قابل مشاهده نیست. به عنوان مثال برای عزیمت از تهران به اصفهان و یا تبریز به ترتیب با فاصله 400 و 650 کیلومتر زمان پرواز تفاوت معنی داری ندارد، چون تمامی مراحل 1 تا 3 برای برخاستن و مراحل 5 تا 7 مربوط به فرود هواپیما در هر مسیر یکسان است و زمان خاص خود را طلب می کند. به عبارتی مراحل 1 تا 3  و 5 تا 7 برای عزیمت یک هواپیما از تهران به رامسر با همین مراحل در پرواز مستقیم تهران به نیویورک یکسان است. فقط در دومی زمان مرحله 4 بسیار طولانی تر است. (البته بهتر می دانید که این پرواز پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی انجام نمی شود ولی جهت اطلاع شما باید گفت که این مسیر پرواز به عنوان رکورد طولانی ترین مسیر پروازی مستقیم در آن زمان در ماه می سال 1976 میلادی با هواپیمای  SP747  به نام ایران ایر ثبت شده است).

 بگذریم به هر حال بحث سوانح هوایی نه تنها در ایران بلکه در دنیا از اهمیت خاصی برخوردار است، البته نه به دلیل خطرناک بودن سفرهای هوایی و هواپیما بلکه به دلایل مختلف دیگر که به امید  خدا در این مورد در آینده بحث خواهیم نمود. فقط لازم است به این نکته اشاره شود که نه تنها در ایران که میزان مرگ و میر جاده ای بسیار بالایی دارد بلکه در گستره جهانی پرواز هوایی ایمنی بسیار بیشتری از سفر‌های جاده‌ای دارد. امروزه سفر با هواپیما امن ترین شیوه مسافرت در جهان است.

 درست است، بیش از نیمی از سوانح هوایی در هنگام فرود اتفاق می افتد، با این وجود این مرحله خطرناک ترین مرحله پرواز برای سرنشینان و مسافرین نیست.

 بر اساس اطلاعات تحلیل شده در بازه زمانی 10 ساله از سال 1995 تا 2004 می توان دید که مهلک ترین مرحله پرواز مرحله صعود است.

 چنانچه هواپیما با وجود نقایص فنی نامعلوم و یا حتی معلوم اقدام به پرواز می کند و این اشکالات در زمان برخاستن هواپیما از زمین take off  و اوج گیری اولیه نمایان می شود و می تواند برای هواپیما خطرناک باشد.

در این مرحله خلبان مختار به تصمیم گیری جهت بازگشت به فرودگاه یا ادامه پرواز بر حسب شدت و نوع نقص موجود،  قابلیت های هواپیما و پرسنل پروازی بر اساس استانداردهای شرکت سازنده هواپیما ، یا استانداردها و قوانین خط پروازی مربوطه یا بین المللی ( برای مثال ایکائو) است.

همان گونه که ذکر شد سوانح متعددی در عالم هوانوردی اتفاق می افتند که تنها برخی از آنها مرگبار هستند. در این میان سقوط هواپیماهای حامل مسافر به دلیل تعداد بالای سرنشینان و مرگ آنی این تعداد انسان بسیار دلخراش و اندوهناک است و اخبار این قبیل اتفاقات در هر کجای جهان که باشد به سرعت شرق و غرب عالم را در می نوردد و به سوژه اصلی اخبار تبدیل می شود.

 برای راحت شدن خیال شما خوانندگان عزیز باید گفت ، ایمن ترین و کم حادثه ترین مرحله پرواز همان طولانی ترین مرحله  پرواز یا کروز در ارتفاع بالا است. از میان تمامی حوادث هوایی بررسی شده در ده سال یاد شده تنها پنج درصد حوادث مربوط به این مرحله است.

با این وجود به دلیل بالا بودن ارتفاع و شرایط جوی خاص میزان مرگ و میر به 10 درصد می رسد. به عبارتی از کل تلفات هوایی در این سال ها 10 درصد در این مرحله اتفاق افتاده است.

 در 28 آوریل 1988 یک سوم سقف و بدنه جانبی بویینگ 737 هواپیمایی  Aloha (هاوایی)  به دلیل ایجاد و گسترش  ترک ناشی از فرسودگی یا خستگی بدنه (fatigue) و وجود اختلاف  فشار داخل و خارج هواپیما در ارتفاع بالا کنده شده و با این وجود به طرز معجزه آسایی در  فرودگاه Kahului هاوایی به زمین نشست.

تنها یکی از خدمه پرواز از هواپیما به بیرون پرتاب شد و 65 نفر از 90 مسافرهواپیما مصدوم شدند. کل سرنشینان هواپیما 95 نفر بوده است.

با توجه به عکس مقابل می توانید به لزوم بسته نگهداشتن کمربند ایمنی را در طول پرواز  پی ببرید. چنانچه هرکدام از این سرنشینان  از کمربند ایمنی استفاده نکرده بودند مانند خدمه پروازی نگون بخت یاد شده طعم سقوط آزاد دردناک و مهلک  از ارتفاع 24 هزار پایی (7300 متری) را به عنوان آخرین تجربه می چشیدند. 

نیم نگاهی به نمودار ارائه شده نمایانگر این واقعیت است که میزان حوادث ایجاد شده در مرحله تاکسی کردن هواپیما در روی زمین ( یعنی مجموع مراحل 1 و 7) از  میزان حوادث در مرحله  کروز پرواز یک درصد بیشتر است و به 6 درصد می رسد. با این وجود در این مرحله تلفات بسیار ناچیز است، به عبارتی به دلیل استقرار هواپیما بر روی زمین و سرعت پایین امکان کنترل رخدادها و جلوگیری از بروز فاجعه انسانی وجود دارد.

 به احتمال قوی شما هم از اخبار در جریان این خبر قرار گرفته اید؛ که در هفته گذشته همه ۱۶۵مسافر و خدمه یک هواپیمای بوئینگ 737 متعلق به «چاینا ایرویز» تایوان در فرودگاهی  در جنوب ژاپن (جزیره بسیار زیبای اوکیناوا) دقایقی پیش از آن که هواپیما دچار حریق شود، موفق به فرار شدند و حتما فیلم خروج سرنشینان را از تلویزیون مشاهده نموده اید. که با استفاده از سرسره های اضطراری هواپیما به سرعت از هواپیما خارج و از مهلکه گریختند در حالیکه حریق در حال گسترش به تمامی هواپیما بود.

بررسی انجام شده سوانح  نمایانگر این است که با اینکه تنها 9 درصد سوانح در مرحله سوم  پرواز یا اوج گیری هواپیما رخ داده اند ولی بیشترین میزان تلفات در این مرحله وجود داشته است این مرحله به تنهایی نزدیک به یک سوم تلفات  پرواز را شامل می شود (حدود 28 درصد کشته شدگان).

چنانچه آمار تلفات مرحله دوم  یا take off و جداشدن هواپیما  از زمین را با این آمار تلفیق کنیم دیده خواهد شد تلفات فقط در برخاستن هواپیما بیش از نیمی از کل تلفات است! (53 درصد)

در صورتی که احتمال وقوع حادثه در این دو مرحله کمتر از یک سوم کل سوانح یا 29 درصد است، به عبارتی مهلک ترین قسمت پرواز زمان برخاستن هواپیما و اوج گیری است.

 عکس های بسیار شناخته شده و معروفی از آتش گرفتن هواپیمای کنکورد متعلق به شرکت ایرفرانس کوتاه زمانی پس از takeoff  و در زمان برخاستن از باند فرودگاه شارل دو گل پاریس در روز 25  ژولای سال 2000 میلادی که در یک پرواز چارتر به سمت نیویوک حرکت کرده بود وجود دارد. چنانکه در این تصاویر دیده می شود آتش از مخازن سوخت آغاز شده است و پس از مدت کوتاهی هواپیمای کنکورد از کنترل خارج و کلیه 109 سرنشین آن طعم تلخ مرگ را می چشند.

میزان حوادث اتفاق افتاده در مرحله پنجم پرواز که کاهش ارتفاع و تقرب است با میزان حوادث مرحله متناظر آن در برخاستن هواپیما  مرحله سوم یکسان است و هردو 9 درصد حوادث را شامل می شوند با این تفاوت که در مرحله پنجم  میزان تلفات جانی با 7 درصد کاهش به 21 درصد می رسد.

 پرحادثه ترین مرحله پرواز هم  مرحله ششم یا فرود و نشستن روی باند است، حدود 51 درصد حوادث هوایی بررسی شده در این مرحله بوده است. با این وجود این مرحله بر خلاف نظر بسیاری از مردم مهلک ترین مرحله پروازی نیست و تنها 16 درصد تلفات جانی در این مرحله رخ می دهد.

 در 17 ژولای 2007 (حدود 45 روز) پیش هم یک فروند هواپیمای ایرباس Airbus 320   هواپیمایی برزیلی  TAM ، هنگامی که می خواست در فرودگاه سائو پائولو  بر زمین بنشیند پس از فرود، روی باند مرطوب و باران خورده لغزید، و به یک پمپ بنزین و پایانه باربری فرودگاه برخورد کرد و تمامی ۱۷۶ سرنشین این هواپیما و تعداد زیاد دیگری از مردم در خارج هواپیما جان باختند.

از ظواهر امر میتوانید ببینید از این هواپیمای   Airbus 320 زیبا و مدرن فقط سکان عمودی آن قابل تشخیص باقی مانده است.

با عنایت به موارد یاد شده، بیشترین میزان تلفات انسانی و خطر بروز سانحه در مرحله برخاستن هواپیما  take off  و صعود و هنگام فرود هواپیما در تقرب یا نزدیک شدن به زمین و نشستن روی باند رخ می دهد.

همان طور که می دانید در هر دو این مراحل هواپیما به زمین نزدیک است و خلبان وسایر خدمه پرواز حجم کاری بسیار بالایی داشته، به قولی سرشان بسیار شلوغ است و به علاوه امکان مانور و اصلاح احتمالی جهت و زاویه حرکت در نزدیک زمین کاهش قابل ملاحظه ای می یابد.

برای درک این موضوع کافیست تصور کنید که هواپیما هنگام قرارگیری در مسیر پروازی در آسمان  درجه آزادی زیادی داشته و می تواند در سه بعد حرکت نموده یا تغییر مسیر دهد ( البته از مسیر یا کریدور پروازی بدون دلیل خارج نمی شود) با نزدیک شدن به زمین درجه آزادی ابتدا به دو بعد و در نهایت هنگام نشستن روی باند به یک بعد ( نقطه رسیدن هواپیما به باند) در زمان تماس چرخ ها با باند فرود تقلیل می یابد.

ضمن اینکه در هنگام فرود با کاهش سرعت جهت تقرب، دست خلبان برای مانور احتمالی و غیره تا حد زیادی بسته است.

پس در مراحل یاد شده مزاحم خلبان محترم نشوید چون جان هردوی شما و سایر مسافرین در معرض خطر بیشتری قرار می گیرد!

 به امید خدای یگانه در هفته آتی موارد دیگری را در این زمینه مورد بررسی قرار خواهیم داد. 

 

چگونه از سانحه سقوط جان سالم بدر بریم؟

خطوط هوایی در اطراف جهان هم اکنون 2.5 میلیارد مسافر در سال حمل میکنند و علیرغم خطرهای بالقوه موتورهای جت در آسمان وسفر درچند مایلی بالاتر از زمین ودرون یک قطعه فلز سنگین-این مسافرتها بطرز شگفت انگیزی ایمن هستند.در واقع احتمال اینکه در یک پرواز خطوط هوایی تجاری با بد شانسی مرگ روبرو شویم 1 در 9 میلیون میباشد.البته اشتباهات زیادی در ارتفاع 33000 پایی بالای زمین میتواند اتفاق بیافتد و اگر بد شانسی شما در حدی باشد که در حین مسافرت چنین چیزی اتفاق بیافتد تصمیمی که میگیرید میتواند تفاوت بین مرگ و زندگی باشد.بخاطر داشته باشید که حدود 95 درصد از سوانح هواپیماها نجات یافتگانی دارند بنابراین چنانچه بدترین چیز اتفاق بیافتد بدشانسی شما به بدی که فکر میکنید نخواهد بود.به توصیه های زیر توجه کنید:

1- اینطور لباس بپوشید:شلوار بلند/کفشهای راحت و محکم بند دار:البته ممکن است بخواهید که در طول پرواز راحت باشید یا با کلاس بنظر آیید اما حرکت سریع در لاشه هواپیما با کفشهای صندل یا پاشنه بلند مشکل است.لباسهای گشاد و غیر ساده همچنین این خطر را دارد که با در گیر شدن با موانعی در فضای محدود داخل هواپیما پاره شوند.اگر میدانید که پرواز در مناطق سرد صورت میگیرد لباس مناسب به تن کنید وبالا تنه خود را با ژاکتی بپوشانید.لازم است که در صورت سقوط برای نجات یافتن خود را گرم نگه دارید.حتی اگر احتیاجی به توجه به این مورد(سردی هوا) وجود نداشته باشد هر چه بیشتر پوشیده باشید در هنگام برخورد با زمین کمتر دچار جراحات یا سوختگیهای جدی میشوید.ارجحیت با لباسهای پشمی و کتانی است زیرا کمتر در معرض خطر آتش سوزی میباشند.در هنگام پرواز بر فراز آبها لباس پشمی بر کتانی برتری دارد زیرا پشم نسبت به کتان کمتر خاصیت عایق بودن خود را در هنگام مرطوب شدن از دست میدهد.

۲- صندلیهای مناسبی برای خود بگیرید:در مراحل اولیه برخورد امکان نجات بیشتر است و نجات از یک سانحه سقوط بستگی به این دارد که با چه سرعتی از هواپیما خارج شوید.بهتر است صندلیهایی را بگیرید که تا حد ممکن به دربهای خروجی نزدیک باشند و صندلیهای ردیف میانی ارجحیت بیشتری دارند.بعلاوه سعی کنید در بخش عقب هواپیما بنشینید.مسافرانی که در بخش دم هواپیما قرار میگیرند 40 درصد بیشتر از آنهایی که در ردیفهای اولی نشسته اند شانس نجات دارند.

3 - کارت ایمنی پرواز را مطالعه کنید و به صحبتهایی که قبل از پرواز راجع به مسایل ایمنی میشود توجه نمایید.بله-همه اینها را قبلا شنیده اید واحتمالا هیچگاه نیازی بدان پیدا نکرده اید اما اگر در حین ارائه دستورالعملهای پیش از پرواز گوشی هدفون را روی گوش گذاشته اید و یا به کارت ایمنی بی توجهی میکنید اطلاعاتی را از دست خواهید داد که در زمان واقعه سقوط برایتان حیاتی خواهند بود.فکر نکنید که همه اینها را از قبل میدانید.هر نوع هواپیمایی دستورالعملهای ایمنی خاص خود را دارد.اگر در ردیفی که درب خروج قرار دارد نشسته اید درب را مورد بررسی قرار دهید و مطمئن شوید که در صورت نیاز قادر به باز کردن آن هستید.در شرایط معمولی مهمانداران پرواز درب را باز خواهند کرد اما اگر مرده و یا زخمی باشند خود شما باید این کار را بکنید.

4 - نقشه ای طرح کنید:اگر هواپیمایی در حال سقوط است تقریبا همیشه چند دقیقه ای برای آماده شدن پیش از برخورد وقت هست.از این وقت برای مرور این موارد استفاده کنید:دربهای خروجی کجا قرار دارند و سعی کنید تعداد صندلیهای ما بین ردیف خود و دربهای خروجی را بشمارید.در اینصورت میفهمید که چه زمانی به درب خروج خواهید رسید حتی اگر درب را نبینید.موقعیت را تا حد ممکن تخمین بزنید.تلاش کنید تا تشخیص دهید که هواپیما روی چه سطحی فرود می آید تا نحوه آماده شدن را طرح ریزی نمایید.بعنوان مثال اگر اگر در حال فرود روی سطح آب هستید باید جلیقه نجات خود را بپوشید و تا وقتیکه از هواپیما خارج نشده اید آنرا باد نکنید و اگر در هوای سرد فرود می آیید سعی کنید که با پتو یا ژاکتی خود را در بیرون گرم نگه دارید.....

5-کمربند ایمنی خود را همیشه محکم ببندید.اگر سقوط هواپیما در زمانی اتفاق افتد که در خواب هستید از بسته بودن کمربندتان خوشحال خواهید شد.در هر حال مطمئن شوید که پیش از برخورد بطور مناسبی در اطراف بدن شما قرار گرفته باشد.(فیت باشد)هر سانتیمتر شل بودن کمربند نیروی جی را که در هنگام سقوط به شما وارد می آید 3 برابر میکند بنابراین آنرا خوب ببندید.همچنین کمربند را تا آنجا که میتوانید نزدیک به لگن خاصره خود محکم کنید.باید بتوانید که بخش بالای لگن خاصره را بالای لبه کمربند حس کنید.چرا؟لگن خاصره ساختار محکمی دارد که نیرو را بخوبی کنترل میکند.بهر حال اگر کمربندتان روی شکمتان کشیده شود شانس ایجاد جراحات داخلی خطرناک بیشتر میشود.

6 -خود را برای ضربه برخورد محکم کنید.صندلی خود را بحالت حداکثر وضعیت عمودی در آورید و یک یا دو حالت وضعیت محکم بودن را برایش در نظر بگیرید.اگر صندلی یا دیواره جلویی شما بحد کافی نزدیک است کف یک دستتان را روی پشتی صندلی جلویی قرار دهید و کف دست دیگر را بحالت ضربدری روی دست اول بگذارید و پیشانی خود را روی دستانتان قرار دهید.(انگشتانتان را درهم نبندید).همچنین در برخی موارد پیشنهاد میشود که سرتان را مستقیما روی صندلی جلویی بگذارید و انگشتان دست را در پشت سر در هم قرار دهید.قسمت بالای بازوانتان را در دو طرف سر قرار دهید.اگر صندلی در جلویتان قرار ندارد به جلو خم شوید و سینه خود را روی رانهای خود بگذارید و سرتان را بین زانوانتان قرار دهید.مچ های دست خود را بصورت ضربدری از جلوی ساق پا رد کنید و مچ پای خود را محکم در دست بگیرید.در چنین وضعیتی کف پاها باید در کف هواپیما و پشت زانوها قرار گیرند تا جراحات پا و کف آن کاهش یابد چونکه پس از برخورد برای خروج موفقیت آمیز از هواپیما به آنها احتیاج دارید.

7-خونسرد بمانید.بلند شدن در هرج و مرجی که بلافاصله پس از سقوط حاصل میشود میتواند ساده باشد.اگر خونسرد باشید احتمال اینکه سالم از هواپیما خارج شوید بیشتر است.بخاطر داشته باشید حتی در بدترین وضعیت لاشه هواپیما شانس زنده ماندن وجود دارد.ضمنا نیازمند این هستید که بتوانید با تفکر بصورت شیوه مند (از روی اسلوب) و منطقی این شانس را به حداکثربرسانید .

8 - از ماسک اکسیژن قبل از کمک کردن به دیگران استفاده کنید.احتمالا در کلیه پروازهای تجاری این را شنیده اید اما ارزش تکرار دارد.اگر وضعیت کابین مخاطره آمیز باشد فقط 15 ثانیه وقت دارید (که در صورت سیگاری بودن و یا داشتن مشکلات تنفسی و عروقی اغلب کمتر میشود)تا قبل از بیهوش شدن از طریق ماسک تنفس کنید.اگر تکان روحی شما را وادار میکند که ابتدا به کودکانتان یا مسافران مسنی که کنار شما نشسته اند کمک کنید بدانید که اگر بهوش نباشید برای هیچکس مفید نخواهید بود.میتوانید ماسک اکسیژن کس دیگری را استفاده کنید حتی اگر آنها بیهوش هستند.

9-خود را در برابر دود محافظت کنید.آتش و بیشتر دود مسئول درصد بالایی از تلفات سقوط میباشند.دود درون یک هواپیمای آتش گرفته میتواند کاملا غلیظ و تا حد زیادی سمی باشد.بنابراین دماغ و دهانتان را جهت جلوگیری از تنفس آن بپوشانید.در صورت امکان برای محافظت بیشتر پارچه را خیس کنید.

10 -با بیشترین سرعتی که میتوانید از هواپیما خارج شوید.در صورت وجود دود و آتش تاخیر در خروج از هواپیما بحرانیست.معمولا کمتر از دو دقیقه فرصت دارید تا از هواپیما خارج شوید.از دستورات مهمانداران که پس از سقوط به شما میدهند اطاعت کنید.مهمانداران پرواز تمرینات سختی را پشت سر میگذارند تا مطمئن گردند در صورت سقوط چه باید بکنند.اگر مهماندار پرواز قادر به دستور دادن یا کمک کردن باشد در برخی موارد بعد از سقوط خود نمیتوانند آن را انجام دهند.بوی گوش کنید و همکاری کنید تا شانس زنده ماندن دیگران افزایش یابد.سعی نکنید که متعلقاتتان را نجات دهید.به عقل جور در می آید اما بنظر می آید که هنوز افرادی اینکار را میکنند.همه چیز را باقی گذارید.آنها فقط حرکت شما را کند میکنند.مطمئن شوید که خروجی را که انتخاب کرده اید ایمن است.از پنجره برای اینکه تشخیص دهید که آیا آتش یا خطرات دیگری در خارج از هواپیما هست به بیرون نگاه کنید.اگر خطری هست از وسط هواپیما خارج شوید و یا از خروجیهای دیگر اقدام کنید.

11-حداقل 500 فوت (حدود 150 متر) در خلاف جهت باد از هواپیما فاصله بگیرید.اگر در یک منطقه دور افتاده گیر کرده اید معمولا بهترین کار اینست که نزدیک هواپیما بمانید و منتظر امدادگران باشید.خیلی نباید نزدیک هواپیما باشید.در هر لحظه بعد از سقوط آتش یا انفجار محتمل است بنابراین بین خود و هواپیما فاصله ای در نظر بگیرید.اگر سقوط در آب اتفاق افتاده است با شنا تا آنجا که میتوانید از لاشه هواپیما فاصله بگیرید...

12-اگر وقت کافی برای آماده شدن تا زمان سقوط ندارید یا برخی موارد را فراموش کرده اید میتوانید بیشتر اطلاعات مهم را از کارت ایمنی که در پشت صندلی جلویی شما قرار دارد استفاده کنید.

13 -چگونگی روش جان بدر بردن در افتادن از بلندی را بیاموزید.بندرت اتفاق میافتد که هواپیمایی در میان هوا چند تکه شود .اگر چنین شود تنها راه نجات در سقوط آزاد موفقیت آمیز است چونکه هواپیماهای خطوط تجاری چترنجات ندارند.

14 -تا زمان توقف کامل هواپیما در حالت بریس(نکته شماره 6) بمانید.احتمال برخورد ثانویه یا جهش پس از برخورد اولیه وجود دارد.

15-در صورت فرود در آب قبل از ورود در آب یا بلافاصله پس از ورود کفشها و لباسهای اضافی خود را در آورید.این مورد باعث میشود که راحت تر شنا کنید و شناور بمانید.

16-همانطور که لازم است پس از سقوط خونسرد بمانید باید مراقب باشید که اسیر احساسات و ترس منفی نشوید.این موارد تاثیر زیادی در عدم توانایی در جهت واکنش مثبت و مناسب در چنین شرایطی دارد.بعنوان مثال شخصی ممکن است که بجای حرکت بسمت در خروجی در صندلی خود باقی بماند.مراقب این مورد در شخصی بغل دستی خود یا سایر همسفران باشید.

17-یک استثنا برای قانون "همه چیز را رها کنید"(نکته شماره 10) برداشتن یک ژاکت یا پتو است.اگر قرار باشد که مدت زیادی در لاشه هواپیما بمانید پوشش مناسب ممکن است زندگیتان را نجات دهد.

18-اگر بتوانید یک بالش یا شئی نرمی شبیه آن پیدا کنید که سرتان را در هنگام برخورد محافظت کند از آن استفاده کنید.

19-بسیار اتفاق افتاده است که اشخاص فراموش میکنند که چگونه کمربند خود را پس از سانحه باز کنند.بحد کافی بنظر آسان می آید اما در شرایطی که گیج و مبهوت هستید غریزه اولیه شما سعی در فشار دادن کلیدی میکند همانطور که در یک اتومبیل این کار را میکنید.اگر با انجام این کار باز نشود بآسانی دچار ترس و واهمه میشوید.قبل از برخورد ذهنتان را آماده کنید که چگونه آنرا با سرعت و آسانی باز نمایید.

20  بار دستی خود را زیر صندلی جلویی خود قرار دهید.این کار از لغزیدن پایتان بزیر صندلی جلوگیری میکند.

21-اشیا تیز از قبیل:قلم-مداد وشبیه آنها راقبل از برخورد ازجیبهای خود دور کنید.بهتر اینست که در هیچ شرایطی آنها را حمل نکنید.تقریبا هر چیز جداشدنی در هواپیما در حادثه سقوط میتواند تبدیل بیک شئی مرگبار شود.

22-اگر چیزی برای خیس کردن پارچه(برای جلوگیری از تنفس دود) ندارید میتوانید از ادرار خود استفاده کنید.عدم نزاکت در چنین مواقعی کاملا قابل قبول است.

23  -از پوشیدن پارچه های سنتتیک(الیاف مصنوعی) در هنگام سفر با هواپیما خودداری کنید.اگر کابین آتش بگیرد این مواد با ذوب شدن خود به پوست میچسبند.

24  -از مصرف بیش از حد الکل در قبل و در حین پرواز خودداری کنید.الکل توانایی فرد را در واکنش سریع و منطقی در حین سقوط و خروج از هواپیما تحت تاثیر قرار میدهد.

25-هیچگاه بچه های کوچک را روی زانوان خود قرار ندهید.اگرچه این کار از خرید یک صندلی دیگر ارزانتر است اما در صورت گرفتن آنها با دست هیچ تضمینی برای نجات جان آنها وجود ندارد.صندلی برای کودک خود بگیرید واز یک سیستم مناسب جهت محکم کردن وی استفاده کنید.

26  -در کف هواپیما ننشینید.اگر در کابین دود وجود دارد سعی کنید تا در ارتفاع پایین قرار بگیرید اما هیچگاه در کف کابین نخزید.احتمال دارد که توسط سایر مسافرانی که در حال تلاش برای خروج از هواپیما در شرایط دید کم هستند لگدکوب یا زخمی شوید.

27 -سایرین را هل ندهید.خروج با نظم شانس زنده ماندن همه را افزایش میدهد.اگر ترسیده باشید و دیگران را هل دهید ممکن است با عکس العمل تلافی جویانه آنها مواجه شوید.

28-در هنگام فرود در آب تا قبل از خروج از هواپیما جلیقه نجات خود را باد نکنید.در صورت انجام آن ممکن است که داخل هواپیما گیر کرده و از بین بروید.  

 29   -بازرسان سوانح هوایی مرتبا از زخمیانی نام میبرند که هر دو پای آنها از ناحیه زیر زانو شکسته است.وجود پاهای شکسته باعث اشکال در توانایی خروج از هواپیما میشود .این مورد در اثر حالت "بریس" بوجود می آید که باعث قرار داده شدن پاها در زیر صندلی جلویی میشود.در زمان برخورد پاها بسمت جلو میپرند و قسمت عقب صندلی جلویی باعث شکستن آنها میشود.پاهایتان را بصورت مستقیم در جلو خود قرار دهید.....پایان.

گردآوری و ترجمه:علیرضا صادقیhttp://www.wikihow.com/Survive-a-Plane-Crashمنبع:

 

چند توصیه مفید هم برای پرواز .. !

حالا که بحث نجات مطرح شد ، بد نيست به چند توصيه مهم براي هنگام سفر با هواپيما آشنا شويد . اميدوارم شما هم جزو افرادي باشيد که توصيه هاي ايمني رو جدي مي گيرند .

همه کسانی که بنا به ضرورتی با هواپیما مسافرت کرده اند ، حتمآ چند باری گرفتار توربالانس های شدیدی در آسمان شده اند .. و همه بدون استثنآء در شرایط فوق حسابی وحشت کرده اند .. ! البته بر حسب تجاربی که در طول سال ها پرواز داشتم .. عکس العمل های هر فردی با بغل دستی اش فرق داشته است .. عده ای سعی می کنند با محکم چسبیدن به صندلی زیر لب دعا بخوانند .. بعضی ها وانمود می کنند که نمی ترسند .. اما عمق وحشت رو می شه از درون چشمان آن ها دید  .. !  عده ای ناخواسته جیغ می کشند .. یا چنگ به بغل دستی انداخته و ائمه اطهار را به کمک می طلبند .. خیلی ها توبه می کنند که دیگر سوار هواپیما نشوند .. عده ای هم شهادتین خود را می خوانند .. ! اما در این شرایط این خلبانان هستند که با خونسردی و کم کردن دور موتور ، سعی می کنند از لرزش های ناخواسته جلوگیری کنند .. البته برای آرامش دوستان نازنین این رو اضافه کنم .. خلبان ها قبل از پرواز هوای مسیر و مقصدشون رو از اداره هواشناسی هر فرودگاهی دریافت کرده و در صورت استاندارد بودن وضعیت هوا اقدام به پرواز می کنند .. اداره هواشناسی علاوه بر در اختیار گذاشتن وضعیت هوای حاضر ، پیش بینی ساعات آینده مسیر و مقصد را هم اعلام می کند ...

امروزه به دلیل مدرن شدن تجهیزات هوانوردی و بهرگیری از ماهواره های مدرن ، بر عکس زمان های قدیم دقیقآ وضعیت جوی را اعلام می کنند .. از سوی دیگر با تجهیز هواپیماهای امروزی خلبانان خیلی راحت از داخل کابین به وسیله رادار و سایر تجهیزات مربوطه بر جریانات جوی اشراف کامل دارند .. البته بلای جان خلبانان و هواپیما ها ابرهای خطرناکی به نام ( سی . بی ) است که دارای مقادیر فراوانی انرژی و جریان های الکتریسته قوی هستند .. نزدیکی به ابر های فوق خطرات جدی برای هواپیما ایجاد می کند .. البته حجم ابر های فوق را سنجیده و بر هشت قسمت تقسیم می کنند .. و هر هواپیما بر اساس استحکام بدنه اش تا درصدی از این ابر ها را در مسیر پروازی اش تحمل می کند .. البته این به آن معنا نیست که به داخل این نوع ابر ها وارد شوند .. ! بلکه حضور درصد تعین شده باعث کنسل شدن پرواز نمی شود .. مثلآ هواپیما های هرکولس اگر در مسیرش چهار هشتم ابر " سی بی " قرار گرفته  باشد .. با احتیاط به کمک رادار و افسر ناوبرش می تواند از کنار ان عبور کند .. همین مقدار برای هواپیمای کوچک تری مثل " فرند شیپ " غیر مجاز است .. و ان ها در شرایط سه هشتم قادر به عبور هستند .. حتمآ خاطره دردناک اولین سانحه هواپیمای ( ۷۴۷ ) جامبو جت نیروی هوایی بر فراز خاک اسپانیا در قبل از انقلاب رو یادتونه ... ؟ که بنده خدا ها گرفتار ابرهای اتش زای " سی . بی " شده و سقوط کردند .. با کلیک بر روی تصویر یا ( اینجا ) مطلب را مطالعه فرمایید . این مثال ها رو عرض کردم تا  ترس و اضطراب شما در پرواز ها کم تر بشه .. و با هر تکانی وحشت نکنید .. به عبارتی قبول کنید اگه ابر ها خطری داشته باشند ، خلبان به هیچ عنوان وارد ان نمی شوند .. و تکان ها امری بسیار طبیعی است که کاپیتان پرواز با علم بی خطر بودن آن ها ، وارد ان می شود

چگونه ترس از تکان خوردن هواپیما را کنترل کنیم ؟

"تکان خوردن" هواپیما بیشتر افراد را عصبی می کند اما بندرت منجر به ایجاد زخم و جراحت می شود خصوصا اگر تا زمانی که در صندلی خود نشسته اید کمربند ایمنی را هم بسته باشید. این مقاله چند نکته مفید را در مورد خونسرد ماندن در حین تکان دادن پرواز به شما ارائه می دهد:

1- صندلی را بگیرید که در آن راحت هستید.اگر دیواره ای در جلوی شما قرار دارد صندلی بگیرید که کنار پنجره باشد.این مورد ایمنی بیشتری را فراهم می کند.البته این را در ذهنتان داشته باشید که هیچ صندلیی ایمنی بیشتری از دیگری ندارد.صندلی های دیگری که احتمالا از آن ها اجتناب می کنید صندلی های ردیف اضطراری هستند. زیرا اگر ترسو باشید احتمالا نمی توانید مسولیت ناشی از نشستن در این ردیف ها را کنترل کنید. در هنگام حرکت هواپیما حول محورهای طولی و عرضی نشستن نزدیک مرکز ثقل هواپیما احتمالا راحتی بیشتری را ایجاد می کند.

 2 - قبل از بلند شدن هواپیما به دستشویی بروید.در حین تکان خوردن هواپیما بودن در دستشویی آن می تواند خطرناک باشد . سعی کنید که مواد ادرار آور نظیر : قهوه و چای مصرف نکنید

.3- به گفته های خلبان و مهمانداران گوش فرا دهید. اگر به شما می گویند که به صندلیتان برگردید و کمربندتان را ببندید فورا به این حرف گوش فرا دهید. این توصیه ممکن است که واضح باشد اما بسیاری از جراحات ناشی از تکان خوردن زمانی بوجود می آید که مسافران به دستورات گوش نمی دهند.بعنوان مثال : خانمی که در حین روشن بودن چراغ بسته بودن کمربند به دستشویی رفته بود زمانی که هواپیما در یک توربولانس افتاد دچار جراحتی فلج کننده شد

.4- کمربندتان را ببندید حتی اگر دستور بسته شدن آن صادر نشده باشد.تا زمانی که خلبان ها پیش بینی توربولانس را در نظر دارند این مورد می تواند بطور ناگهانی یا بطرزی سخت بوجود آید . بعنوان مثال :26  نفر در پروازی از برزیل به آمریکا در برخورد با یک توربولانس پیش بینی نشده مجروح شدند اما تمام کسانی که کمربند خود را بسته بودند آسیبی ندیدند. در پروازهای طولانی امکان دارد که برای راحتی بیشتر وسوسه شوید که کمربند را باز کنید.بجای این کار آن را کمی شل کنید . 

 5- ایمن ترین محل برای بچه ها در هنگام توربولانس صندلی خودشان است که البته مجهز به صندلی ایمنی نیز هست .

6 - اشیایی را که احتمال پرتاب شدن دارند در جایی قرار دهید.جراحات می توانند از برخورد اشیایی که در حین توربولانس به اطراف برخورد می کنند حاصل شوند . سینی جلویتان را ببندید تا در حین تکان خوردن به آن برخورد نکنید .

7 - تنفستان را کنترل کنید. وقتی که شروع به ترس می کنید ممکن است که نفس شما سریع شود یا بر عکس آن را نگه دارید. هر دوی این موارد باعث عصبی شدنتان می شود.روی تنفسی آرام و عمیق متمرکز شوید . 

 8- انگشتانتان را روی دسته صندلی شل کنید. اجازه دهید بدنتان سست و آزاد باشد.تنش فقط اوضاع را بدتر می کند . 

 9- اگر ترسیده اید به مهمانداران پرواز نگاه کنید. اگر آن ها خونسرد و آرام هستند نشانه خوبیست که همه چیز خوبست . 

10- چشمانتان را ببندید و به موسیقی گوش فرا دهید.به متن آن توجه جدی تری کنید.برای هر چیز که بدان گوش می دهید موزیک ویدیویی در ذهن خود ایجاد کنید

11- کتاب مطالعه کنید 

12  - اگر با کسی سفر می کنید دوتایی با هم بازی های دستی انجام دهید.

 

در پناه ایزد منان پاینده و جاوید باشید .

بهروز مدرسی

 ای میل : Behrouz.journalist@gmail.com

https://www.facebook.com/behrouz.modarresi فيس بوک ( اجالتآ مسدود کرده ام ) پ

نشر اولیه : دیماه ۱۳۸۹

اصلاح و بازنشر : ساعت ۲۳:۳۰ دقیقه دوم شهریور ماه ۱۳۹۱ .

 پاینده و برقرار باد ارتشیان دلاور و قهرمان ایران

درخواست ياري ..

بدينوسيله از تمام دوستان و خوانندگان محترمي که در زمينه خدمات فرودگاهي و يا حرفه هاي وابسته به صنعت هوانوردي ارتباط موثري دارند ، خواهش مي کنم در صورت امکان زمينه معرفي به کار و فعاليت براي جواني بسيار شرافتمند و سالم رو فراهم آورند . جوان ياد شده به خاطر عشق و علاقه به محيط فرودگاهي حاضر به انجام هر نوع کار قانوني است . او مدت ها قبل از من خواهش کرده بود تا کاري برايش پيدا کنم . و نوشته بود نامزد دارد و منتظر پيدا کردن کار مناسبي است تا ازدواج کند . راستش رو بخواهيد بنده به دليل مشغله هاي فکري موضوع رو فراموش کرده بودم . لذا از همه بزرگواراني که قادر به فراهم کردن کاري مناسب در تهران هستند استدعا مي کنم خواسته اين جوان  ( آقا مهدي ) رو براورده فرمايند . بديهي است اگر چه من ناميرده رو تاکنون نديده ام ، اما حاضرم هرگونه تضمين قانوني براي تحقق خواسته اين هموطن انجام دهم . ممنون از محبت شما عزيزان .

همچنين يکي از خوانندگان قديمي سايت که دختر خانمي ليسانسه است ، هميشه آرزو داشته است در کتابخانه يا کتابفروشي مشغول به کار شود .. مي دونم تحقق اين آرزو براي " بنفشه " نازنين که مدت هاست در جستجوي اين کار است ،زياد دشوار و دور از دسترس نيست . به خصوص اگر دوستان عزيز و خوانندگان گرامي آشنايي در اين حرفه دارند ممنون مي شوم در رسيدن به خواسته اين دختر جوان او را ياري رسانند . بديهي است بنده هر گونه ضمانت قانوني را رسمآ به عهده مي گيرم  . با سپاس از بزرگواري شما هموطنان مهربان ..

 

          آرشیو وبلاگ اینجا  

 

خانم ميهماندار ، شكلات يادت نره !